Toscane - deel 2

Toscane - deel 2

In de Via Francisgena-app wordt de etappe van San Gimignano naar Monteriggioni gekwalificeerd als een van de mooiste etappes. Reden voor Nick om de etappe mee te lopen, 31 kilometers, "challenging".

Het is in de vroege zaterdagochtend een ware uittocht van wandelaars. Deels "echte" pelgrims, maar ook veel Italianen, die professioneel uitgedost de benen in het weekend willen strekken. Na een paar kilometer kom je er weinig meer tegen, waar zijn ze gebleven? 

Het eerste gedeelte van de etappe is heuveltje op en heuveltje af. Je komt langs een Etruskisch graf. De Etrusken (7e-6e eeuw voor Chr.) vormden een bevolkingsgroep met een eigen taal, het Etruskisch, en een eigen religie en cultuur. Hun gebied had de Apuaanse Alpen, die evenwijdig lopen met het dal van de Arno, de Tiber en de Tyrreense Zee als grenzen en ligt in het huidige Toscane, een deel van Umbrië en Latium op het Apenijns schiereiland. Dit gebied noemt men in dit kader Etrurië (bron: Wikipedia).

Ongeveer halverwege ligt het plaatsje Colle di Val d'Elsa, op een heuvel, compleet met kasteel en in de kerk een reliek, waarvan men beweert dat het een stukje van de Holy Nail is. Onderzoeken van deze bewering lukte niet, er was een mis gaande, de beveiliger/ koster bij de voordeur was streng, een zijdeurtje niet gevonden.

Na dit dorpje volg je een idyllisch riviertje stroomopwaarts, die een beetje trapsgewijs stroomt, dus met meerdere kleinere watervalletjes. Soms mag je over rotsblokken naar de andere zijde, een leuk toeristisch vermaak, dus daar waren er volop van, inclusief luidruchtige Italianen, honden en families. Voor een devote pelgrim gewaar een soort Sodom en Gomorra.

Het tweede deel is wat vlakker, maar duurt erg lang. Je wandelt door wijn- en olijfgaarden, bij dorpjes het heuveltje op, om vervolgens weer af te dalen naar een riviertje. Uiteindelijk zie je het dorpje Monteriggioni liggen. Een schitterend vestingstadje op een heuvel.

Nick had nog wat reserves en bestormde de heuvel als een soort "Atilla de hun" (bezweet, bebaard en woest uitziend). Op mijn tandvlees kon ik hem volgen, samen doorkliefden wij de toegangspoort, dwongen een pelgrimsstempel af en veroverden een plek op een terrasje en scoorden een koel koel fris drinkend stemmen smerend razend lekker... biertje

De volgende etappe gaat van Montereggioni naar Siena. In ons geval naar Villa Agostoli, iets westelijk van Siena, circa 1500 mtr vanaf de Via Francigena. Ditmaal liep Judith weer mee. De etappe is vrij vlak, 21 kilometers, "medium".

Onderweg kom je veel kasteeltjes tegen. Afwisselend loop je over bospaden, door weilanden en soms wat asfalt. 

Ook nu veel mede-wandelaars, vooral op "klonter"-plekken. Zo kom je onderweg een soort bar/restaurantje tegen, wat wordt gemanaged door wat oudere locals, die begaan zijn met het lot van de pelgrim en deze willen laven met koffie, zelfgemaakte tulband-cake, croissantjes, etc. Alles uitgestald op een tafel, met een geldpotje ernaast. In principe is alles gratis, maar als je iets over hebt voor hun goedheid, een donatie is welkom. Uiteraard gelden er de strikte Italiaanse terrasregels: rugzakken niet op terras, maar op een rijtje links bij binnenkomst. En o wee, niet proberen om het anders te doen...

In het laatste deel van de etappe voegt de Via Francisgena te paard zich bij de route. Leuk voor de mensen die van paardrijden houden.. Voor hen die het paard zien als een oplossing voor het wereld-voedsel-probleem een bevestiging dat de distributie van dit beest voor verbetering vatbaar is...

Wordt vervolgd.