Lazio deel 2 (Habemus Papam)

Lazio deel 2 (Habemus Papam)

In Bolsena een rustdag. Omdat het tot na het middaguur regende heerlijk uitgerust. Voor het eerst weer van een stevig ontbijt genoten. De ontbijtjes in de voorgaande b[e-38]b's waren maar zo zo, voorverpakt, niets vers. In de middag het dorpje in voor wat boodschappen. Carrefour dicht, bij een barretje toch geslaagd. Beide dagen gegeten bij pizzeria's/trattoria's aan het Lago di Bolsena.

Het meer van Bolsena is meer dan 300.000 jaar geleden ontstaan ​​na de instorting van de caldera (dak van kom- vormige krater) van enkele vulkanen in het Volsini- gebergte , wat gepaard ging met een vulkanisch- tektonische verzakking van het gebied. Het wordt voor een aanzienlijk deel omsloten door de consulaire (provinciale) weg van Cassia, op een paar kilometer van de berg Amiata (1732 m), en is het grootste meer van vulkanische oorsprong in Europa.

Etappe 39 van Bolsena naar Montefiascone is een makkie, slechts 17 kilometer. Veel andere pelgrims. Waaronder een groepje van Japanners of Koreanen, in super professionele outfits. Een busje (met hun bagage) begeleid hen, ook met hapjes en drankjes. Zij lopen continue met de iPhone in de hand voorwaarts, in de andere hand een Nordic walking stick. Totaal nutteloos hoe ze deze gebruiken, maar het showt wel. Na aankomst in Montefiascone herkennen ze mij tijdens een wandeling door het stadje en zwaaien dan heel vriendelijk. Ben waarschijnlijk onderwerp van gesprek geweest.

Een tijdje samen gelopen met een leeftijdgenoot uit Reusel bij Tilburg. Aardige vent, was 7 weken geleden gestart in Rensburg, via de Reschenpass over de Alpen en was blij om een mede-pelgrimant aan te kunnen klampen. Hij had een heel levensverhaal, heeft 2 jaar geleden Santiago de Compostella gelopen. Liep nu voor zijn 34 jarige zoon, vorig jaar dikke darm kanker, geopereerd, stoma, nog diverse lopende onderzoeken. Onzekerheid alom. Hij was al een vermogen kwijt aan geld voor kaarsjes in kerken en kapelletjes als hoop voor genezing van zijn zoon. Prachtig, zoals zo'n man een spoor van lichtjes achterlaat voor zijn zoon.

Dit najaar gaat hij de MontVentoux beklimmen ter sponsoring van het KWF.

Er liepen ook twee dames, Nederlandse vriendinnen, met hem mee. Zij hadden zich een beetje over hem ontfermd en regelden voor hem de slaapplaatsen. Hij was nogal ongeorganiseerd, extraverte, aandoenlijk, was schooldirecteur geweest in het basis onderwijs en sinds zijn zestigste met pensioen.

Toen ik vroeg hoe zij de helse etappe naar Radicofani vonden, vertelden ze dat zij de alternatieve route, die ook in de VF-app staat, hadden genomen. Maar ze adviseerden gelijk: nooit meer doen! Naar hun verhalen was het totaal onbegaanbaar en zwaar. Zo zwaar dat ze op een gegeven moment besloten hebben, bij een autoweg, dat een van de vrouwen ter aarde zou storten, in de hoop dat ze dan wel "gered" zouden worden. En aldus geschiedde en gebeurde. De laatste kilometers zijn ze door een hulpverlenende automobilist naar hun b[e-38]b gebracht. Ze schaamden zich er niet eens voor en hadden er veel lol om. In Montefiascone hebben wij afscheid genomen en elkaar een Buon Camino gewenst.

Toen ik later de route over de Reschenpass wilde bestuderen, bleek deze tot 2026 dicht te zijn. Wellicht dat het te voet nog wel mogelijk was, maar dat lijkt onwaarschijnlijk. Als ik hem weer ontmoet, toch maar even op doorvragen of ik het wel goed begrepen heb.

Montefiascone ligt circa 100 kilometer ten noorden van Rome. De bezienswaardigheden zijn o.a. de aan de heilige Margaretha gewijde kathedraal (uit de vijftiende eeuw), die een van de grootste koepels van Italië heeft (zie foto). Ook bijzonder is de Basiliek van Sint Flaviano, waarvan de oudste gedeelten uit de tiende eeuw stamt. De basiliek bestaat feitelijk uit twee kerken die boven op elkaar gestapeld zijn. Hier ligt ook een Duitse bisschop Johannes Fugger begraven die, op weg naar Rome voor de kroning van keizer Hendrik V in Montefiascone bleef hangen en zich er letterlijk dooddronk. Naar deze gebeurtenis is de bekendste wijn van de stad genoemd: de Est! Est!! Est!!! di Montefiascone. Overigens is dit verhaal van die bisschop later bedacht. Er ligt helemaal geen bisschop in dat graf, maar een of andere plaatselijke lekkerbek. Ik vond het dan ook geen foto waard.

In het oog springend is ook het Rocca dei Papi di Montefiascone, een pauselijk paleis dat in de dertiende eeuw wegens onrust in Rome verblijfplaats van pausen is geweest. Het is nu een ruïne.

Tot 1986 was Montefiascone een titulaire bisschopszetel. Het bisdom ging toen op in het bisdom Viterbo.

De 40-ste etappe gaat van Montefiascone naar Viterbo. Na de afdaling kom je uit op de oude Via Cassia, een oude bestrate Romeinse heirweg. Bestraat met enorm grote zwart-grijze grindstenen, die wonderwel netjes op elkaar aansluiten. Sommige delen worden zelfs nog gebruikt als "normale" weg, soms heeft het kadaster niet opgelet en is er gewoon een huis op gezet en wordt je omgeleid. Toch mooi dat je op een eeuwenoude straatweg loopt, waar indertijd de Romeinse legers over marcheerden.

Onderweg liep ik mee met de groep, naar nu bleek, Zuid-Koreanen. Het zijn er 20 die een trip van 21 dagen geboekt hebben om de highlights van de Via Francisgena te lopen. Ze lopen dus niet iedere etappe. Ze hebben een aparte manier van communiceren, veel klanken, geen woorden, bij het aanhoren van een verhaal. De gesprekken gingen over koetjes en kalfjes en hoe een van de dames een gebroken arm had opgelopen. Die was uitgegleden terwijl ze al wandelend foto's maakte. Pols op 2 plaatsen gebroken, noodgips er om, opereren als ze weer thuis is, en toch verder lopen. Wie de groep heeft toegesproken weet ik niet, maar tijdens het lopen heb ik die dag geen Koreaan meer betrapt op het lopend fotograferen, alle iPhones bleven op zak. Bij mooie bloemenvelden of andere bezienswaardigheden werd op de plaats rust gehouden, de weg op gladheid gecontroleerd en daarna de iPhone aan het draadje uit de jaszak gehaald. En ik zweer het, iedere Koreaan deed dat zo. Wat een gedisciplineerd volk!

Onderweg zouden ook warmwaterbronnen zijn. Ik had gehoopt op een duik daarin, of in ieder geval de voeten er in te dompelen. Helaas, groot onderhoud en een hoog hek er om heen. En de baden waren leeg. Sneu.

Habemus Papam!

Op tweede paasdag stopte het voor Paus Franciscus XVI. Gisteren en vandaag, 7 en 8 mei 2025, zijn de kardinalen in "conclaaf" geweest. Paus Leo XIV moet het nu gaan doen.

Wat een verantwoordelijkheid om dit op je te nemen. Een wereld vol met gekkies en dan vrede verkondigen als plaatsvervanger van Jezus Christus. En dan ook nog van amerikaanse makelij zijn. Hoe zullen de complotdenkers hier mee omgaan?

Ik hoop dat het een goede paus wordt en denk dat heel veel mensen dat ook willen! "Vrede zij met u allen", waren de eerste woorden die de nieuwe paus uitsprak vanaf het balkon. "Het kwaad zal niet overwinnen", vervolgde hij. "Zonder angst zullen we God ontvangen en gaan we samen verder. De wereld heeft Christus nodig, we moeten elkaar helpen."

Laten we dat doen: wees lief voor elkaar!

Wordt vervolgd.