Toscane uit, Lazio in

Toscane uit, Lazio in.

De laatste etappes! Wat een belevenis om in zo'n bewogen jaar deze voettocht te mogen afronden.

Nooit geweten dat de katholieken er een jubeljaar op bijhouden. Wat het in de praktijk betekent zullen we wellicht de komende weken gaan ervaren. 

Als je wikipedia er op na slaat, dan komt het uit het Oude Testament: Het jubeljaar (Hebreeuws: יובל , jōvel) is een gebod in de wet van Mozes betreffende beheer en eigendom van land in het Land van Israël (Leviticus 25:8-55). Het jubeljaar werd eens in de vijftig jaar gevierd. In het jubeljaar werden slaven en gevangenen vrijgelaten, schulden kwijtgescholden en land aan de rechtmatige eigenaar teruggegeven.

Volgens het Nieuwe Testament begon Jezus zijn bediening met het een citaat uit Jesaja 61:1 die de belofte van een jubeljaar in de eindtijd deed:

De Geest van de Heer rust op Mij, want Hij heeft Mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft Hij Mij gezonden, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan blinden het herstel van hun zicht, om onderdrukten hun vrijheid te geven, om een genadejaar van de Heer uit te roepen (Lucas 4:18-19).

Hij becommentarieerde het citaat met de zin: "Vandaag is de schrifttekst die jullie gehoord hebben in vervulling gegaan." Hiermee drukte hij uit dat zijn werk eindelijk het bevolen jubeljaar zal brengen, wat betekent dat dit vergeten gebod geldig bleef. In recentere exegese van het Nieuwe Testament wordt de tekst beschouwd als een programmatische samenvatting van Jezus' verkondiging en zijn voornemen om de geboden in de Thora voor de armen en kansarmen na te komen.

Wat de christenen er van gemaakt hebben is het volgende: 

In de Katholieke Kerk is een Jubileum – ook wel Jubeljaar of Heilig Jaar genoemd – een bijzondere periode die door een paus wordt afgekondigd om de gelovigen extra te laten profiteren van de geestelijke schatten van de Kerk van Christus. Centraal staat de verzoening tussen mensen onderling en van de mens met God.

Wel zware kost om mee te beginnen. En of het echt afleidt of bijdraagt aan de huidige ellende in de wereld is nog maar de vraag. Trump geeft echt "zijn amerika" niet terug aan de indianen (de oud testamentische uitleg), laat staan dat ie aanstuurt op verzoening met "zijn" immigranten. Dat past niet in zijn "kaartspelletje"... en uiteindelijk is hij ook afstammeling van Duitse immigranten, en wat voor...

Wellicht dat het jubeljaar voor de overige aardbolbewoners een gedachtengoed is om mee aan de slag te gaan. Als madam Mikmak (minister Faber) deportatie maar niet legaliseert vanuit het Oude Testament! 't Is maar hoe je het uitlegt. 

Paus Franciscus zette zich in voor de armen en kanslozen, die zat er dus dichterbij...

Een mooi bruggetje naar de voettocht, ...dichterbij Rome. Helaas zonder paus Franciscus. Dat bakje thee bij hem gaat niet meer lukken.

Vorig jaar geëindigd in San Querico D'Orcia, dus daar de draad opgepakt.

Deze keer op 2 mei 2025 aangevlogen met Transavia, vanaf Rotterdam The Hague Airport. Vroeger noemde we het gewoon vliegveld Zestienhoven. Maar ach, zoals we ook een keukenkampioendivisie hebben bij het voetbal, zal Den Haag het vliegveld Zestienhoven wel sponseren...

Enfin, vliegtuig op tijd, bagage te laat, treinen in vertraging, bus op tijd. De gebruikelijke vertragingen in Italië pasten gelukkig binnen het reisschema, zodat het bed wat klaar stond in Buonconvecto niet onbeslapen bleef. Heerlijk weer, nog een pizza en biertje op terras.

De volgende dag in allervroegte de bus naar San Querico, ook netjes op tijd. De wandeling (etappe 36 VF-app) naar Radicofani begonnen, een lange etappe, 32,8 kilometers.

Na circa 9 kilometer een bijzonder moment. Sietske en Steven hebben daar in 2022, tijdens een van hun camperreizen, iets voor mij verstopt. In een muurtje, achter een steen, vond ik een flesje, de gele dop was door het stof van de afgelopen jaren nauwelijks meer zichtbaar. Een flesje met daarin een relikwie met een ontzettend lief briefje. Dank jullie wel!

Gaandeweg kwam de man met de hamer, na circa 15 km. En dan zit je nog niet eens op de helft. En zuid Toscane is erg bergachtig, dus heuveltje op en af. De aanloop naar Radicofani is helemaal killing, een klim van 350 naar 850 meter, over circa 10 kilometer, met diverse dalletjes er tussenin.

Gedurende de etappe waren er meerdere wandelaars. Japanse dames in professioneel wandeltenue, één er van zelfs met een gezichtsmasker, een soort nikab. En een groepje jonge Italianen, die halverwege bij een refuge de bink liepen uit te hangen. Niet veel later haalde ik ze in. Later zag ik ze in Radicofani aankomen, toen ik van mijn aankomst-biertje genoot. Ik was al erg aan de lat, maar zij zagen helemaal groen en geel. De Via Francisgena-app heeft gelijk, de etappe was "very challenging".

De tweede dag etappe 37 van Radicofani naar Acquapendente, 24 kilometers. Ook gekwalificeerd als "challenging" en eindigend op een heuvel. Het eerste deel is afdalen in twee etappes, eerst van 850 naar circa 500 meter hoogte. Dan voel je wel de kuiten na de vorige dag. Dan circa 2 km redelijk vlak, dan steil dalen naar circa 250 meter hoogte. Daar op een bankje naast een kapelletje naar een ochtendmis geluisterd, het is immers zondag. Je verstaat er helemaal niets van, maar liturgisch zijn er aanknopingspunten. Tja, en dan begint het, je loopt Toscane uit, nog op een landweggetje naast een drukke weg, en Lazio in, waar je grotendeels over de drukke weg moet lopen. En als er dan een paadje naast de racebaan is, dan is het ook nog slecht begaanbaar. Er lag zelfs een kadaver van een aangereden ree. Voordeel is dat je de laatste 10 kilometer wel door moet stappen om van die autoweg af te zijn en je binnen no-time voor de klim naar Acquapendente bent. De klim is steil, zojuist geasfalteerd, stinkt. Vlak voor het stadje kan je weer via de autoweg het dorp in, of de route volgen en weer naar beneden, dalletje in van een soort slotgracht, en dan via een steile klim naar een oude poort het stadje in. Wel leuker, maar de autoweg was makkelijker geweest...

Zowel Radicofani en Acquapendente zijn typisch Italiaanse vestingstadjes, op een heuvel, maar dan heb je het wel gehad. Radicofani is erg klein, weinig tot geen voorzieningen. In Acquapendente is een supermarkt (niet gevonden), verder een plein vol met auto's en wat meer restaurantjes. En veel Afrikanen, aardige lui.

De 37-ste etappe gaat van Acquapendente naar Bolsena, 24 kilometer, "medium". Ik was er ook maar zo, krap zeven uurtjes licht heuvelen. Op een gegeven moment zie je het Lago di Bolsena, een voormalige krater. Lijkt op de Ngoro ngoro krater in Tanzania, maar dan gevuld met water. En natuurlijk geen leeuwen, giraffes, etc. maar Italianen en toeristen. Bij mijn aankomst-biertje in Bolsena zat op het terras ook een setje Nederlanders, de ballerigheid en hoog eikelgehalte straalde er af. In een telefoongesprek, wat ik onvermijdbaar kon meeluisteren, stond hij er op dat de airfryer en espresso-machine meegingen naar een adres waar zij anderen zouden ontmoeten. Toen ik in de lach schoot, verlieten zij het terras, met de neus omhoog. Heb ze nog wel fijne vakantie gewenst.

Onderweg liep ik in op de twee Japanse dames. Twee wandelende poncho's, het was bewolkt, maar droog. Ik liep gewoon in t-shirt. Toen ik hen inhaalde realiseerden ze zich dat de poncho uit kon. Later in het dorpje San Lorenzo Nuovo (halverwege), kwamen zij ook het café binnen waar ik een tosti aan het verorberen was. De poncho's waren uit, maar het monddoekje zat er nog voor. Rare lui, die Japanners.

Je merkt dat er veel wandelaars zijn. In de eerste twee etappes veel Italianen, waarschijnlijk omdat het weekend was. Nu even gesproken met een Tsjech, die vanuit Siena onderweg was naar Rome. Hij wilde de resterende 190 kilometer in 5 dagen doen. Het gesprek duurde dus niet zo lang, want weg was ie weer...

Wordt vervolgd!