De Po-vlakte (deel2)

Po-vlakte (deel 2)

Roll on up Jerusalem,

Come on in Jerusalem,

Sunday here we go again,

Live in me Jerusalem.

Here you live Jerusalem,

Here you breathe Jerusalem,

While your temple still survives,

You at least are still alive.

I got things you won't believe,

Name your pleasure I will sell.

I can fix your .......

My temple should be a house of prayer,

But you have made it a den of thieves.

Get out! Get out!

(uit: The Temple, JC Superstar)

Na de rustdag weer 3 dagen gelopen.

Dag 4 van Mortara geheel volgens de Via Francigena naar Garlasco, 21km.

Dag 5 van Garlasco naar Pavia, grotendeels ook weer VF, 26 km.

Dag 6 van Pavia naar Monteleone, althans daar in de buurt, 28 km. Volledig via Maps.me gekozen route, omdat ik aan de VF geen hotel of b&b kon vinden. De route loopt iets noordelijker, na de rustdag in Monteleone sluit ik weer aan op de VF. Bij aankomst in Monteleone bleek de herberg geen overnachtingen meer te bieden, ondanks een boekingsbevestiging. Door de eigenaar met de auto 500 meter verder in the middle of nowhere afgezet in een luxe B&B met wellness en fitness gedoe. We will survive.

De vorige rustdag in Mortara werd ernstig verstoord door een "fund-raising-actie" van het Italiaanse rode kruis. Op het plein voor de kerk circa 50 meter van het hotel een podium en heel veel picnic-sets (biertafels). Een luide microfoon met kermisachtig krijsende mannelijke en vrouwelijke Italiaanse presentatoren, met tussendoor afgrijselijke muziek. De locale heiligen die in Mortara begraven liggen moeten zich in hun graf hebben omgedraaid van afschuw, dan wel zijn hun restanten verpulverd door de dreunende muziek. Op de hotelkamer overigens weinig last, want de airco was niet echt fluisterzacht.

Over de locale heiligen: bijna ieder kapelletje of kerk stap ik even binnen, althans als de boel niet op slot zit. Even zitten in de koelte van het gebouw en genieten van de rust. Wat mij steeds meer opvalt, is dat er veel beeltenissen en schilderijen van prominente heiligen zijn, zeg maar van "sinterklazen". Jezus, hangend aan het kruis, is vaak verplaatst naar een zijvleugel, soms staan stofzuiger en schoonmaakkar er onder. Moeder Maria staat er zo'n beetje tussenin. Dan ga je toch denken: waar gaat het om? Om de sinterklaas die toevallig uit dit dorp of deze streek komt, of de kapel/kerkgebouw heeft gefinancierd? Ben ik te Calvinistisch opgevoed? Wie z'n feestje is dit?

In de kerken en kapelletjes kan je vaak een kaarsje aansteken voor allen die je dierbaar zijn en voor alle anderen die je ook vrede wenst. De kerk is rijk, kijk maar naar alle bling-bling. Is het dan onzin om 50 cent of meer voor een kaarsje te moeten betalen? Waarschijnlijk vinden meerdere mensen dat en steken toch een kaarsje aan, zonder te betalen. Maar let op: een uitvinding die je steeds vaker ziet voorkomt dat. Kaarsjes zijn nu niet meer van kaarsvet met een lontje, maar ge-elektrificeerd. Je moet een muntje in een automaat gooien, dan druk je op een knopje naar keuze en gaat er een lampje op de top van een kunstkaarsje enige tijd aan, afhankelijk van de kilowatt-uurprijs. Oké, je kan dezelfde goede wensen en gedachten bij een elektrische kaars hebben, of twijfelen of je niet te nostalgisch bent en met de tijd mee moet gaan, of bij de brandverzekering zitten waar de Notre Dame ook verzekerd was.... In ieder geval is de vooruitgang niet te stoppen. Inmiddels zal er ook al wel een app voor religieuze gevoelens zijn: effe appen met Petrus, Moeder Maria, of de Heilige Sint Weetikveel. 

Deze indrukken doen me denken aan het verhaal van de tempelreiniging in het Nieuwe Testament van de Bijbel. Het volgt op het verhaal over de intocht van Jezus in Jeruzalem en wordt gezien als het voorspel op Jezus' passie. In dit verhaal ging Jezus kort voor Pesach naar de Joodse tempel in Jeruzalem. Daar aangekomen verdreef hij handelaars en geldwisselaars die volgens hem de tempel tot een "rovershol" maakten, terwijl de tempel een "huis van gebed" zou moeten zijn...

Wees niet bang, ik zal me gedragen...

Tijdens een rustmoment op een terrasje in het gehucht Tromello komt een groep van circa dertig mannen en vrouwen (zestiggers) voorbij met regenboogvlaggen met daarop het woord "pace" (vrede). Op zich natuurlijk een prima ding, het is zondag en moet kunnen. Het effect van deze processie in dit gehucht, behalve dan voor de genoegdoening van locale pastoor en deelnemers, ontgaat mij evenwel. Doe zoiets op een plek waar je de wereldpers haalt, blokker de A12, of doe iets praktisch. Ga bijvoorbeeld de bermen rondom het dorp schoonmaken, wat een rotzooi ligt daar. 

Even later, zittend op datzelfde terrasje: komt een oud mannetje aan op een fiets die geverfd is in de kleuren van Italiaanse vlag: voorvork oranje, frame wit, bagagedrager groen. Peuk in de mond. Hij parkeert zijn fiets precies naast de plek waar ik van mijn colaatje met ijs aan het genieten ben. Hij komt op mij af en zegt wat in het Italiaans tegen mij. Ik begrijp zoiets van: het is warm hè, en wil je een stempel in je pelgrimspaspoort? Uiteraard wil ik dat en geef hem het stempelboekje. Hij opent de deur naast het restaurant, verdwijnt daarin en komt even later terug met gestempeld paspoort, een button en een soort certificaat met daarop de tekst:

"Ad memoriam morae tuae inter nos huius loci cives, testimoniato quae fraternam hospitalitatem nostram comprobet. Per tuum fidei atque spei iter, Deus te custodiat atque benidact."

Dacht eerst dat het Italiaans was, maar dit is Latijn en betekent:

"Ter nagedachtenis aan uw verblijf onder ons burgers van deze plek, met een getuigenis dat onze broederlijke gastvrijheid bewijst. Moge God u behoeden en zegenen op uw reis van geloof en hoop."

Lief toch? Laten we hopen dat ze die bermen eens opruimen, alleen veel geloof heb ik daar niet in...

Wordt vervolgd.