Aosta vallei (deel 1)
Blijf op de hoogte en volg Nico en Ria
15 Juni 2022 | Italië, Aosta
Aosta vallei (deel 1)
Na de Sint-Bernhard-pas volgt de afdaling. Het kan niet mooier! Een strak blauwe lucht, en alle tijd. De afdaling gaat als volgt:
dag 1: 15 km 1257 mtr dalen
dag 2: 15 km 690 mtr dalen
En dan ben je in Aosta.
Het dalen gaat prima. Goed uitkijken voor gaten in het pad van de bergmarmotten. Die beesten zie je alom, zolang je boven de boomgrens bent. Ze leven in groepen van 2 tot 20 dieren. De bergmarmotten, of alpenmarmotten, hebben ondergrondse burchten met veel uitgangen. Na hun winterslaap van oktober t/m april (slapen als een marmot) paren ze. De beesten worden gegeten door vossen, oehoes en andere grote roofvogels. De slimsten kunnen 15 tot 18 jaar worden. Om ze op de foto te krijgen is best wel lastig. Eerst wat zout op de staart leggen, daarna zijn ze fotogeniek.
Beneden de boomgrens, in de naaldbossen, zie je veel eekhoorntjes. Ik heb er een zien zwoegen om een paddestoel de boom in te krijgen. Hij/zij was zo druk, dat ik voldoende tijd had om zout op de staart te strooien en kiekjes te maken.
In Zwitserland verbaasde ik mij al over een fitness parcour langs een steile klimroute. Ik heb er wel gebruik van gemaakt, maar het hoefde echt niet voor mij. En wat zie ik tijdens de afdaling in Italië: ja hoor, ook een fitness parcours, met de naam Funway. Hoe is het mogelijk, twee landen met dezelfde ambtelijke dwaling? Dat vereist onderzoek: aan de Italiaanse kant zijn deze attributen gerealiseerd met Europesche subsidie. Enkele goed betaalde Europese ambtenaren hebben het via een amendement voor elkaar gekregen om ten behoeve van de ontwikkeling van zogenaamde kansrijke maar geïsoleerde dorpskernen budgetten toe te kennen voor publieke doelen in het domijn welzijn gericht op van stimulering van sport en recreatie. Na een gesubsidieerd voetbalveld en skilift dus nu ook een fitness parcours.
Aan de Zwitserse kant ligt het iets anders: zij zijn geen lid van de EU, maar kijken heel veel af en doen zoveel mogelijk mee. Zij hebben het EU-idee om aan geïsoleerde dorpskernen budgetten toe te kennen voor publieke doelen in het domijn welzijn gericht op van stimulering van sport en recreatie omarmd, en voilá, in twee landen een fitness parcours, die door wellicht 10 à 20 personen per jaar gebruikt gaan worden. Ik was er in ieder geval 1 van, want na de Zwitserse uitdaging, kon ik niet zomaar aan de Italiaanse voorbijgaan. De rekstokken vond ik het leukst.
Vanaf het plaatsje Saint-Rhémy-en-Bosses loopt het pad langs een levade. Als je op Madèira bent geweest, dan is dat gesneden koek. Maar heb je vliegangst, dan kan je in de Aosta-vallei circa 15 km langs zo'n waterkanaaltje lopen. De kanaaltjes zijn bedoeld om water naar drogere dorpen te geleiden, een soort "open" waterleiding. Een betonnen goot, soms zonder beton, gewoon een beekje of greppel, of soms een grote buis. Die lekken in Italië natuurlijk bij iedere buisaansluiting, geen probleem, van een volgend bergstroompje wordt water "afgetapt" en de levade zit weer vol. Bijkomend voordeel is dat het gootje geleidelijk afloopt, soms met een klein stroomversnellinkje, en dat je op het pad ernaast goed door kunt stappen. Nadeel is: je moet een keer de levade verlaten en steil afdalen. In Madèira was dat heftig, in het Aosta-dal ook.
In de afdaling kom je door veel kleine dorpjes. Pittoresk en af en toe met een restaurantje. Wat kunnen die Italianen schreeuwen zeg. Er komt geen woord normaal uit. En als je terug schreeuwt, kijken ze je aan, en snappen ze er niets van... Gelukkig gaat hun stemvolume dan naar normaal nivo, waarna de conversaties gezelliger worden. Ik was er voor gewaarschuwd, pas na 19:30 aan tafel in Italië. Je bent nog maar net de grens over en weg is die Zwitserse pünktlichkeit, waar het eten al geserveerd wordt voordat je klaar bent met bestellen. Ik begin zo zachtjes aan weer te verlangen naar een Marley Spoon, eten op je eigen tijd...
What goes up must come down
What goes 'round must come 'round
What's been lost must be found
Van Pontarlier (Fr) naar Aosta (It), over de Jura, via het meer van Genève en over de Grote-Sint-Bernard-pas. Een schitterende wandeling door Zwitserland en voldoende komende uitdagingen in Italië...
Wordt vervolgd!
-
16 Juni 2022 - 19:09
Ria :
Welkom thuis! -
16 Juni 2022 - 19:10
Lucy:
Heerlijk verhaal weer. Succes met het vervolg -
16 Juni 2022 - 19:12
Lucy:
Leuke foto's trouwens -
16 Juni 2022 - 19:44
Steven:
Ik moest lachen om het stukje dat je terug schreeuwt naar de Italianen. -
16 Juni 2022 - 19:45
Cor:
Geniet van de thuiskomst!!!! -
20 Juni 2022 - 13:03
Kitty En Alex:
Aan de foto’s te zien.wat een mooi pad. Een echt Italiaanse reactie, dat terugroepen. Nu fijn weer Thuis Marley Spoon eten samen met Ria.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
