Wij maken wat mee. Wij verlaten in de stromende regen de Puyuhuapi Lodge. De speedboat brengt ons weer terug naar de andere zijde van de fjord, waar de auto's op een afgesloten parkeerplaats staan.

Er staat "slechts" 78 kilometer rijden op het programma. Helaas lukte het niet om een trip naar een "hangende" gletsjer te boeken: 's maandags gesloten. Je kan er alleen met een Zodiac over het meer bij komen. Vanwege de regen zien wij af van een wandelpoging, het is een en al modder.

Al snel wordt onze route een grindweg, die allengs slechter wordt. De regen eist haar tol, wegverzakkingen, rotsen op de weg, en diepe geulen door stromend water. Vrachtwagens die stranden en wachten op wegonderhoud. Wij ploeteren voorwaarts en zig-zaggen om alles heen. Via eindeloze haarspeldbochten klimmen we omlaag naar een col, slechts 600 meter stijgen, maar er lijkt geen einde aan te komen. De natuur is schitterend. Met zweet op de rug bereiken we de col, alwaar de weg een mooie betonnen en asfalt weg wordt.

Ons einddoel voor vandaag is Puerto Cisnes. Dit dorpje is in de vorige eeuw op de kaart gezet door Eugenia Pirzio Biroli, een vrouw van Italiaanse komaf. Zij en haar man waren bevriend met Pinochet en zij was een nogal autoritaire dame. Zo kreeg zij veel infra-structurele projecten voor elkaar, zoals aanleg van haven, wegen, ziekehuis, enz. Zij was niet erg geliefd, mensen waren bang voor haar. De uitstraling van het dorp is overigens redelijk gelijk aan de andere dorpen die we gezien hebben: een grote klere bende met deplorabele huisjes, straathonden, wegen in carré-vorm. Je wil er niet wonen, niet alleen vanwege het slechte weer, maar er is echt niks. Uiteraard zijn de mensen vriendelijk en gastvrij. Vrijwel ieder restaurant heeft een digitale menukaart, dus ook wifi.

Bij aankomst in ons hostel bleek dat men volop bezig was met een verbouwing van de gemeenschappelijke ruimte. Het plafond lag er uit. Ook waren de kamers nog niet klaar. Wij eerst maar lunchen. Bij terugkomst bleken de kamers uitermate geschikt voor kabouters, haven- en wegarbeiders. Wij vonden ze wat minder... Gore toiletten, gemeenschappelijke douches. Enfin, het was niet anders. Vanwege de regen nestelden we ons tussen de klussers in de gemeenschappelijke ruimte voor een spelletje Phase-10. Echter na verloop van tijd werden wij gesommeerd om naar de kamers (slaaphokjes) te gaan, want op de plek waar wij zaten moest ook het plafond er uit. Tja, de eigenaresse kon niet anders dan voor ons iets anders te regelen. Wij kregen de huurprijs terug in contanten en een adresje voor een cabana in het dorp. Om in bijbelse termen te concluderen citeren we Marcus 6:11 : "En indien een plaats u niet ontvangt en zij niet naar u luisteren, gaat daarvandaan en schudt het stof af, dat aan uw voeten is, hun tot een getuigenis" (NBG51).

Het weer klaart op, de zonnestralen prengen zich door de wolken, wij zien talloze jacobs-ladders. Wij voltooien ons Phase-10 spel in de cabana, wij genieten!

Wordt vervolgd!