Laatste rit

Laatste rit

Onze self-drive vakantie in Zuid-Chili zit er bijna op. Wij verlaten Patagonië en zoeken de luchthaven van Balmaceda op vanwaar wij vertrekken naar Santiago.

Het is hier bijna zomer. Sommige mensen lopen in t-shirt en korte broek, terwijl wij hier in Patagonië de 10-15 graden erg fris vinden. Maar wat wil je, in de winter daalt de temperatuur hier tot minus 35 graden. De 2 à 3 maanden zomer wordt hier dan ook uitbundig gevierd. Het is wel een vreemd straatbeeld: kerst komt er aan en je ziet overal kerstbomen, kerstmannen en erg kitscherige versiering en lampjes. China doet goede zaken met Chili, wat een troep. Als je al die kitscherigheid in combinatie ziet met de armoedige golfplaten huisjes met een enorme rotzooi daar om heen (er zijn geen schuurtjes), dan moet je op zijn minst je hoofd schudden.

De route van Puerto Los Tranquilos naar vliegveld Balmaceda is 195 kilometer. Wij rijden dwars door de Andes over een zeer slechte grindweg. Maar dat schaadt niet, de omgeving is schitterend. Mooie vergezichten en sneeuw tot in het dal. Wij gaan over diverse bergpassen. Na circa 2/3 van de route wordt de hobbelweg opeens een spiksplinternieuwe betonweg. Wij voelen dit als een soort beloning op al het gehobbel van de afgelopen weken.

Onderweg zien wij veel motorfietsen en fietsers met bepakking. Echt wel stoer, want er zijn grote stukken waar geen bewoning is, en een grindweg met kuilen (motor-)fietst niet echt gemakkelijk. Respect voor deze globetrotters. Dan zijn wij maar mietjes met onze mastodont. 

Zodra je in de buurt van een dorp komt, neemt het aantal cabana's (vakantiehuisjes) en campings toe. Iedere chileen biedt zoiets wel aan. Lijkt ons een verzadigde markt. Vrijwel alles staat leeg. Als (motor-)fietser is er altijd wel een plekje te vinden. Maar dan moet je wel in de buurt van een dorp zijn. En dat kan soms wel 50 kilometer duren.

De luchthaven van Balmaceda is heerlijk ongeorganiseerd. Wij hebben bij gebrek aan baliemedewerkers de sleutels van onze mastodont in een dropbox gedaan, met het retour formulier. Wij hoeven niet af te tanken, dit kregen wij als toegift op onze klacht dat de auto een oud lijk is, vol met krassen en butsen zit en niet schoongemaakt was toen wij de sleutel kregen. Overigens, wij leveren de auto in zonder verdere beschadigingen, echter wel geheel onder blubber en stof; daar zit wat onontkombaar poetswerk aan. 

In Santiago aangekomen kunnen we korte broek, t-shirt en rokje uit de koffer halen en nog een vrijdag-avond van zomerse warmte genieten. Het is overdag 37 graden geweest, in de buurt woedt een bosbrand, het hele dal waar de stad in ligt, is gevuld met smog. Wij sluiten af met een glas wijn en Phase10. Het spelletje laten we achter in het hotel, het is aan verversing toe.

Wordt vervolgd!