Dagbesteding

Na 3 weken rondreizen heb je een bepaald patroon ontwikkeld van dagbesteding. Omdat de biologische klok nog steeds een beetje op Nederland ingesteld staat, zijn wij vroeg wakker. Douchen, aankleden en ontbijten. Hebben we een reisdag: koffers dicht (wij pakken ze niet uit), naar de auto slepen, en op pad. Meestal eerst langs een lokale mini-market om een lunch in te slaan. Lukt dat niet, dan eten we ergens onderweg in restaurant. Vinden we die niet, dan gaan de "snelle jelle's" of muesli-bars er aan. Hebben we een rustdag, dan trekken we er op uit voor een spektakelstuk.

Zo ook vandaag. Eerst de lekke band laten repareren. Wonderlijk, de wereld is zo groot, de wegen zijn, hoewel van grind, prima. Toch is het gelukt om precies in een schroef te rijden. Knap werk! Voor 10.000 chileense pesos (circa 10 euro) was de boel weer ge-fixed. En dan ons spektakelstuk: een "sendero" in Tamango National Reserve. Kost 9 euro per persoon. Je kan verschillende routes kiezen. Wij kozen voor de kortste, classificatie medium. Twee uur heen en twee uur terug. Dat klopt dus niet. Jemig, klimmen en dalen langs een kloof, om na 3 uur uitzicht te hebben over Lago Cochrane. Maar daar doe je het wel voor. Het water in de kloof en in het meer is glashelder. Het staat bekend om het meest heldere water ter wereld. Je kijkt echt helemaal tot de bodem. En schitterende kleuren, turquoise, mediterraan blauw, schitterend.

Op de terugweg voel je de heenweg in je benen. Uiteindelijk bereik je de auto weer, kruipt er in, pokkelt (diesel) naar het hotel, en laaf je aan het bier. 

De dagbesteding wordt vervolgd met douche, wijnen, diner met wijn, spelletje Phase10, om vervolgens in bed te rollen.

Het klinkt saai, maar dat is het niet. Wij zitten midden in de Andes, genieten van alle vergezichten, maar ook van de lokale bevolking.

Wordt vervolgd!