Parc Naturel de Lorraine

In 2019 eindigden we in Metz. Vanwege problemen met de knie van Ria. Helaas lijkt de knie na 2 jaar revalidatie aan vervanging toe. Ook de corona-pandemie gaf niet echt de ruimte om onze reis voort te zetten. Evenwel hebben we nu de draad weer opgepakt. Wij verblijven met de caravan in Liverdun (tussen Metz en Nancy). Ria begeleidt mij en fietst in de tussentijd meer dan het dubbele van mijn wandelafstanden.

De wandelroute voert van Metz naar het zuiden langs de oevers van de Moezel, de eerste dag naar Pont-a-mousson. Mooie etappe, druk met hardlopers, fietsers en kuieraars, het was zondag. Maar wel ontzettend saai, vooral langs de gekanaliseerde stukken. Gelukkig ter afwisseling twee maal obstakels overwonnen: het hek van een camping, die zich genesteld had over de looproute van Maps.me en een volledig afgesloten voetpad, met borden van "DANGER DE MORT" bij een vervallen sluis. Er zat er een verborgen gat in het hek en als je maar voorzichtig op het richeltje van de sluis schuifelt, valt dat doodvallen ook wel mee.

Ondertussen Ria op de fiets naar Toul en aldaar de cathedraal bekeken, het is immers een pelgrimage.

De volgende dag de heuvels in van Pont-a-mousson naar Liverdun. Ria deed deze etappe 3x, ophalen (de vorige dag) en wegbrengen (deze dag) met de auto en voor de lol nog een keer heen en weer op de fiets.

Wandelen door de heuvels van Parc Naturel de Lorraine is schitterend. Klimmen of dalen maakt niet uit. Onderweg veel leeuwerikken. Het lukt de Franse boeren maar niet om deze uit te roeien. Dat doen de Nederlandse boeren beter, want leeuwerik, kievit, grutto etc. kom je in het nederlandsche landschap nog maar zelden tegen. Die beesten richten zoveel schade aan, je kan niet echt intensief boeren als je met al die beesten rekening moet houden. Dus veel gif (sorry: gewasbescherminsmiddelen), veel maaien, en met tractoren naar Den Haag, omdat wij Nederlandse boeren het zo slecht hebben....

Gelukkig is de Franse boer met minder tevreden en staan de bermen hier nog vol met klaprozen, korenbloemen, etc en fluit de leeuwerik er op los. Oké, het kan genuanceerder, maar toch: Vive la France!

De volgende dag op de fiets naar Nancy. Een mooie stad, vooral het Stanislaz plein. Mooi en pretentieus, met veel bladgoud. De kerken en cathedralen ogen hierdoor in Nancy wat minder. Ook waren ze allemaal gesloten, naar goed Nederlands voorbeeld... Het lijkt ons, dat een kerk juist altijd de deuren open moet hebben, in ieder geval voor de armen, blinden en kreupelen onder ons.

Daarover gesproken, de volgende dag naar Verdun geweest. In die omgeving werd in de eerste wereldoorlog van 7 miljoen jonge mannen gehakt gemaakt, en een veelvoud daarvan gehandicapt. In 10 uur tijd 2 miljoen granaten afvuren op een loopgraven linie. Zelfs een lieveheersbeestje overleeft zoiets niet. Helaas heeft de mensheid de waanzin van de oorlog nog niet kunnen doorgronden, een tweede wereldoorlog volgde en momenteel geven de taliban-strijders in Afghanistan ook weer het verkeerde voorbeeld. En zo zijn er nog meer plekken op de aardbol waar de uiterst efficiënte producten van de wapenindustrie hun kwaliteit bewijzen. Iedereen zou eens verplicht een dagje naar Verdun en Auschwitz moeten gaan, zo'n beetje op 15-jarige leeftijd. Hopelijk gedragen ze zich dan als ze op 18 jarige leeftijd een biertje drinken op Mallorca...

Wandelen in de stromende regen gaat prima. Een paraplu, korte broek en regenjas bieden prima bescherming. Het enige nadeel is dat er van rusten weinig komt. Zeker niet als er ruim 20 kilometer lang in het bos geen bankjes staan en de enige herberg op de route ook nog eens hermetisch gesloten is. Zelfs de terrasstoelen zaten achter slot en grendel. Evenwel sneed deze etappe een enorme lus in de GR5a af, en kon door het slechte weer uitermate efficiënt een mooie afstand worden overbrugd. Het eindpunt bij het station in Pont-Saint-Vincent, even ten zuid-westen van Nancy, zal het beginpunt worden voor het verdere avontuur.

Omdat de kilometerteller van de fiets van Ria bijna de 10.000 aantikt, besluiten we de laatste dag nog een stukje te gaan fietsen. Dat werden uiteindelijk 93 schitterende kilometers, Ria ruimschoots over de 10.000 km dus. Langs de Moezel liggen prima fietspaden, die je met een beetje geluk kunt vinden. Voor de bewegwijzering zouden de verantwoordelijke franzosen eigenlijk op cursus moeten bij de ANWB. Wij hebben de fietspaden, met wat zoekwerk, weten te vinden. Van Liverdun naar Toul, van Toul naar Pont-Saint-Vincent, vandaar naar Nancy en weer naar Liverdun. Vooral langs het kanaaltje van Pont-Saint-Vincent naar Nancy was schitterend, het deed ons denken aan het Gotha-kanaal door Zweden, waar ook meerdere schutsluizen achter elkaar liggen.

In Nancy toch wat zorgen, de batterijen van de trapondersteuning kwamen wel erg dicht bij het eindpunt. Dus op de laagste stand, tegen de wind in, de laatste energie uit ons lijf geperst, en met "Bereik 0,0" op het display de camping gehaald.

Het was weer schitterend. De kop leeg van de dagelijkse dingen en vol met beschouwingen. Heerlijk genoten van het Franse leven, de wijn, het restaurant en elkaar.

Wordt vervolgd.