Maginot linie

Onze 2e rustdag vindt plaats in Kœnigsmacker. Een echt Frans plaatsje, net over de grens van Luxemburg. Het uitzicht uit de hotelkamer is op het dorpsplein en in de verte op een kerncentrale. Weten we ook waar de elektriciteit vandaan komt.

Het hotel dateert uit de jaren 30 van de vorige eeuw. Toentertijd waarschijnlijk gebouwd als legeringsgebouw voor de militairen die de Maginot linie moesten bouwen en bevolken. Maar daarover straks meer.

Het hotel heeft in de jaren 60/70 van de vorige eeuw een upgrade gehad. De badkamer is voorzien van (indertijd moderne) bruin/beige betegeling. En er is warm en koud stromend water aangelegd. Het meubilair is van zwaar donker eiken. Het beddengoed bestaat uit fleece dekens en twee matrassen op elkaar; het lijkt net een boxspring. Recent is er wat WiFi bij geknutseld. Het werkt, alles is er, back to the sixties! Het restaurant is op onze rustdag gesloten. Geen probleem, het dorp huisvest een afhaal pizzeria en een kebab-restaurant met tl-verlichting en meubilair in chrome met formica. Back to the seventies!

De Maginot linie is een complex van verdedigingswerken die door de Fransen aangelegd zijn in de jaren 1930-1938 om het land te beschermen tegen aanvallen vanuit België, Duitsland en Italië. Het zijn enorme forten, ondergrondse kazernes en kazematten die allemaal met elkaar verbonden zijn. Erg indrukwekkend. Helaas heeft het de Duitse inval in 1939 niet tegen kunnen houden. De Franse generaals vonden de Ardennen-zijde een wat minder logische plaats voor een aanval met tanks. De Maginot linie was op die plaats het zwakst. En juist daar zijn de Duitsers Frankrijk binnen gevallen. Drie dagen weerstand, alle 107 Franse soldaten gedood, en op naar Parijs. Erg sneu van al dat werk.

Aan het einde van de 2e wereldoorlog hebben de Duitsers nog geprobeerd om de boel om te bouwen om de oprukkende geallieerden te stoppen, maar dat lukte niet echt, want al het geschut was gericht op Duitsland en zat dik in beton gegoten.

Momenteel zijn de forten toeristische trekpleister, maar ook nog deels in gebruik door de Franse luchtmacht. Er zijn grote ondergrondse hallen en kazernes, die nog functioneren. Die zijn niet open voor het publiek, maar kijk eens naar een James Bond film of "de kanonnen van Navaronne", en je kan je er iets bij voorstellen.

Wij zijn op onze rustdag op zoek geweest naar al dat beton, maar helaas, alles was overwoekerd, het was warm en wij hebben verder op de hotelkamer liggen luieren.