Chateau-waardig

Met de zegen van de hoop. 

Ben ik tot hier gekomen. 

En met de regen in mijn rug. 

Weet ik waar ik ben. 

Weet ik dat ik dromen mag. 

Bløf. Helaas hebben we Concert-At-Sea al 2 jaar moeten missen. Corona heeft de mensheid (on)aardig geraakt. Om in de (hopelijk) nadagen van de pandemie weer op stap te gaan, geeft je een heerlijk gevoel. Je voelt je als een koning te rijk.

En om dat koninklijke te onderstrepen: een rustdag in een chateau! Niet zo maar een, hier zou de familie Meiland met hun chateau"tje" acuut een minderwaardigheiscomplex van krijgen. Zie de foto's. De gastheer is wat rustiger. Hij is de nazaat van, en exploiteert het chateau om het niet te laten vervallen in de gebruikelijke Franse afdankerij. Het chateau is gedeeltelijk een b&b, maar ook geschikt voor groepen, workshops en boomknuffelaars. U vraagt, wij draaien. Maar dan wel op de Franse slag. In de praktijk betekent dat: slecht wifi, slecht onderhoud, redelijk schoon, maar knoert gezellig en hartelijk. Respect om zoiets "koninklijks" te beheren en daarin te mogen vertoeven. Een stempel in het pelgrimspaspoort waardig!

Rectificatie: in een voorafgaand epistel heb ik geschreven over gemeentewerkers. Uiteraard had ik dit beter moeten duiden en nuanceren. Het waren slechts lokale waarnemingen in het buitengebied tijdens een actieve veldtocht, die vergeleken werden met waarnemingen bij werkzaamheden in het buitengebied aan het Hoge Linthorst. Uiteraard te weinig data om tot (generaliserende) conclusies te kunnen komen. Het beschouwend veldonderzoek wordt voortgezet, wellicht geeft dit aanleiding tot nieuwe, hopelijk ludieke, rapportages uit het veld.

Dit is dan tevens de inleiding tot de volgende belevenis. Om de juiste context te plaatsen start het relaas met een uitvoerige intro. Het gaat over (hoge) ambtenaren, en zonder enige positieve of negatieve kwalificatie niet over gemeentewerkers. De eerste categorie zitten in gemeentehuizen en de tweede zitten in het buitengebied. Met "zitten" wordt ook niets verder bedoeld, dat doet iedereen wel eens. Dat geldt ook voor "uit het raam kijken".

Het verhaal: Vele wegen leiden naar Rome.

Soms loop je over een fietspad langs een kanaal, je kan wat vertellen over sluisjes en de afwisseling: kanaal links of rechts. Of je loopt op een bospad, wat aanleiding geeft tot een verhaal over jagers. Of langs een D-weg, wat zorgt voor beschouwingen over bermafval. 

Via Maps.me plan ik de route en heb hotelletjes/b&b's geboekt op basis van een beloopbare afstand, zeg maar tussen de 20 en 30 kilometer per dag. De Maps.me app zoekt voor de dagetappes minder drukke wegen en paden uit. Soms loopt de -door de app uitgestippelde- route precies over een lokale randonnee of GR.

Vanwege het feit dat ik afgeweken ben van de GR5 en nu in een rechte streep zuidwaarts ga, liep ik de afgelopen dagen relatief veel over D-wegen. Omdat ik bospaden en landweggetjes leuker vind, koos ik ervoor om de geadviseerde Maps.me route iets anders te doen. In plaats van 21 km over D-wegen, nu een meer touristische variant via een paar kleine dorpjes en langs een riviertje. Meer glooiend, maar slechts 2 km extra, 23km, dat is te doen.

Het weer is wisselvallig. Na circa 1 uur, ik loop in een dorpje, begint het te regenen. Het is ook tijd voor de eerste rust. In het dorpje is een overdekte bushalte, maar geen bankje. Dan maar op een holletje naar de naastgelegen kerk. Daar staan tenslotte genoeg lege banken... Shit, deur op slot. Ik vloek nog net niet, want een kerk met een dichte deur vind ik principieel fout. Naast de kerk is de mairie, het gemeentehuis/stadhuis. Daar brandt licht en staat een meneer voor het raam naar mij te kijken. Ik denk: als in nu net doe of ik mijn rijbewijs kom verlengen, dan kan ik daar binnen wel even schuilen. Ik sprint het bordes op, en de deur wordt door de toekijkende meneer netjes voor mij open gedaan. Ik mocht schuilen en kreeg zelfs koffie! Hartverwarmend toch, zulke mensen, net zoals de brandende pelletkachel waar ik mijn voeten aan kan opwarmen.

Een dame bracht mij de koffie, met chocolade koekjes, die ze van de maire (burgemeester) bij mij mocht brengen. De man die "uit het raam keek" en als portier fungeerde was dus de burgemeester. We kregen een leuk gesprek over de corona-perikelen en ook over mijn wandeling. De maire schoof ook aan, wij zijn net zo oud (of jong) en hij is ook fervent wandelaar en ging de volgende week weer een aantal etappes doen naar Santiago de Compostella. Hij was ergens bij Vezelay, en ging richting Limoges. Nog niet zo lang op weg dus. Toen kwam mijn dagetappe ter sprake, mijn eigen gekozen route van Lure naar Villersexel. Grote verontwaardiging bij de maire. Waarom had ik niet gekozen voor de Voie Verte? Kijken op Maps.me en Google-maps, maar niets van een Voie Verte. Wat blijkt, er ligt een gloednieuw fietspad precies op mijn dagetappe over een oude spoorlijn. Ik had bij vertrek op het pad kunnen stappen en vrijwel egaal naar de eindbestemming kunnen lopen. Maar dan had ik wel de maire gemist. De maire verontschuldigde zich, de promotie van het pad was nog niet afgerond, het moest nog doorgegeven worden aan google-maps etc. Ik suggereerde een soort van "her-opening", maar kreeg al snel door dat dit er niet in zat op korte termijn. Het pad is bedekt met bladeren door de herfst. Dan had eerst een kolonne gemeentewerkers (!) met bladblazers het pad moeten kuisen en de fanfare had het koper moeten poetsen. Dat vond ik te lang wachten en bedankte de maire voor de eer, hij moet maar een ander zoeken om het lint nogmaals door te knippen. Evenwel wilde hij mij wel begeleiden van de mairie naar het pad, het was inmiddels droog en aldus geschiedde. Wij hebben elkaar veel wandelplezier gewenst en een bonne route!

Ik heb de Voie Verte ongeveer 10 kilometer gevolgd. Mooi pad, alleen doodsaai. Af en toe een vervallen stationnetje, verder rechtdoor, lange bocht links of lange bocht rechts. Geen vertier. Het sneed wel af, waardoor ik ruim voor de incheck-tijd op bestemming aan zou komen. Om tijd te rekken ben ik van Voie Verte gegaan en heb nog wat dorpjes en heuveltjes gepakt, om uiteindelijk een kwartier voor ETA in het chateau aan te komen. Uitrusten voor de komende 4 dagen, het wordt nu klimmen. In de verte steeds hogere heuvels. De Alpen?