Vosges Haute Saone

Je hoeft de diepte niet in

Om de wereld te begrijpen

Maar klim zo hoog als je kan

En overzie het dan, er valt zoveel te kijken

Het Canal des Vosges, die ik tot nu toe volgde, slingert vanaf Épinal westwaarts naar de Saone. De Saone komt uit in de Rhone, en die weer in de Mediterranae. Je zou bijna op de gedachten komen om langs het kanaal te blijven lopen... Maar de Alpen schreeuwen, dus gewoon zuidwaarts, die rechte lijn volgen, de Haute Saone in. 

Dat betekent dat ergens op de etappe de Europese waterscheiding gepasseerd wordt. En voilá, op de 2e dag klimmen naar 500m, vlakbij Le Clerjus, ergens in de heuvels, zie je opeens dat de beekjes een andere kant op stromen. Leuk om dat zo te ontdekken. Helaas geen gedetailleerde kaart weten te vinden om dit te checken. 

Het gebied ten zuid/zuid-westen van Épinal heeft venijnige hellingen, lijkt op de Ardennen. Wel meer boerendorpjes, dus veel afwisseling en overdekte mogelijkheden om te rusten. En dat is hard nodig, het weer is omgeslagen en het regent op deze vierde dag continue. Getroost met de gedachte dat het maar water is wat naar beneden komt en geen rode verf, er een bed klaar staat aan het einde van elke etappe, en ik voldoende noedels bij me heb, mocht er geen restaurant zijn, wandel ik vrolijk door de regen.

Tijdens de rustdag in Épinal kwam op de lokale televisie een item voorbij over chasseurs (jagers) en promeneurs (wandelaars). De chasseurs vonden dat promeneurs onverantwoord bezig waren om tijdens de chasse (jacht) te gaan wandelen. De promeneurs vonden dat de jagers moeten opletten en niet in het wild-weg (!) moeten schieten. De chasseurs toonden aan dat het zicht slechts beperkt is door het kleine vizier wat op het geweer zit. Je ziet alleen maar door een rond gaatje. Het verschil tussen everzwijn, hert of promeneur is haast niet te zien. En als je te lang wacht, dan is de trofee al verschwunden. De locale tv wilde duidelijk geen standpunt innemen, maar slechts waarschuwen dat het jachtseizoen in volle gang is.

De praktijk: jagen doe je vanuit een hoog-zit. Verheven boven het gedierte knal je een toevallig voorbijkomend levend wezen naar het walhalla, promeneurs incluis. Zo'n hoog-zit noemen ze ook wel een wild-observatie-post. In het licht van het televisie-item werd er toch weinig geobserveerd, je kijkt immers maar door een klein gaatje als er iets beweegt? Met de term "selectief afschot" hebben de chasseurs zichzelf figuurlijk in de voet geschoten.

Uiteindelijk is dat jagen geen probleem, als er vrijwel geen wild meer is, dan is dat zitten op een hoog-zit ook maar oer saai. Wellicht blijven er nog een paar soorten over, zoals de kiwi's in Nieuw Zeeland, maar een leven zonder die loslopende zwijnen en herten moet ook kunnen. We kweken ze wel in farms.

Dat passieve zitten is er al af, geen chasseur in een hoog-zit te bekennen. Nee, de Fransman heeft een actievere vorm van jacht uitgevonden. Je gaat met meerdere personen met meerdere auto's het bos in, een soort safari. Geeft voor de mannen ook weer een reden om een echte 4×4 bij de vrouw er door te drukken... Raampjes open en geweren in de aanslag. En als er iets beweegt: knallen! Gelukkig heb ik 2002 op de West-bank geleerd hoe je kogels moet ontwijken: bukken! Behalve wat schrammen op mijn petje, kwam ik er wederom levend vanaf. Ik heb ze uitgescholden voor alles wat mooi en lelijk was en gedreigd dat ik in het vervolg op de Partij voor de Dieren ga stemmen. De kolonne taaide af. Even later klonken er weer schoten, nu niet gevolgd door een tirade van een promeneur, maar juichende overwinningskreten. De mannen kunnen thuis komen, een bloedend zwijn of hert van zich af gooien, en voldaan brullen: "woman, man come back from hunting, you cook!". Een en ander gevolgd door digestives en plannen voor een volgend wildbeheer moment...

Loop je niet op een pad in het bos, dan loop je langs de weg. Af en toe staat er een gevarenbord: Chasse! (Jacht!). Verder ligt de berm vol met wat je zoal uit de auto kunt gooien. Op een bepaald stuk lagen wel honderden bierblikjes. Zou het zo zijn dat iemand, na zijn werk, in de auto een biertje neemt, deze ongeveer op dezelfde plek op heeft, en dit blikje dan uit het raam gooit? En dit honderden dagen doet? Doet mij denken aan het klaverblad bij Hoogeveen, wat daar in de berm ligt... Wie heeft het van wie geleerd? En, hoe stoppen we dit? Opvoeding? Duurt dus generaties, en in die tussentijd, opruimen en recyclen. Op het moment dat ik dit schrijf is de klimaattop 2021 in Glasgow....

Behalve de opwarming van de aarde stoppen is er ook nog een uitdaging om die klerezooi die we er van gemaakt hebben, op te ruimen...

Ondanks alle gevaren, gedachten en beslommeringen, is het enorm genieten. Mooie route, mooie momenten.