Woestijn

Wij vertrekken uit Lago Monreal met een schitterende regenboog. De pot goud laten we voor de Chilenen, wij hebben 266 km voor de boeg. Wij gaan Argentinië in, er realiseren ons dat met de komende wk-wedstrijd van Nederland tegen Argentinië wel eens een hachelijk avontuur kan worden.

Bij Balmaceda, na circa 30 kilometers, ga je de grens over. Altijd spannend hoe dat werkt. Na een kwartier wachten in de auto zonder enige activiteit bleek dat wij ons met de papieren in het grensgebouw moesten vervoegen. Aldaar complete chaos met veel Spaanstaligen. Blijkt dat je daar 5 loketten moet afwerken, te weten:

1. Gendarmerie Argentinië

2. PDI Uitchecken Chili

3. Immigratie Argentinië 

4. Douane Chili

5. Douane Argentinië 

Bij elk loket krijg je stempels. I.v.m. de huurauto luistert dat nauw, de mastodont moet ook weer Chili in. Voor dit "feest" moet je toch wel een uurtje of 2 uittrekken, wij deden er bijna 3 uur over. Daarna mag je met de auto naar de grenswachters, moet je de auto uit, wordt je gefouilleerd, en wordt de auto grondig geïnspecteerd met drugshonden. Bij ons bleef het bij een globale inspectie, wij straalden waarschijnlijk zoveel onnozelheid uit en spreken geen Spaans, dat de grenswachten ons maar hebben laten gaan. 

Na circa 1000 meter houdt de betonweg op, en moet je door een rivierbedding heen en ben je in Argentinië. En dan begint de patagonische woestijn. Het stormt, is kurkdroog en je rijdt over een grindweg. Iedere auto zie je van verre aankomen, het zijn een soort stoftornado's. De meren volgens de kaart zijn vrijwel allemaal opgedroogd. In sommige poelen zie je nog wat roze flamingo's. Ook af en toe een verdwaalde lama. Wij hebben ruim 200 kilometer door de woestijn gereden. De eerste helft op een grindweg. Bij passeren en tegemoetkomers doe je rustig aan, het grind springt alle kanten op en er is geen carglass te bekennen. Het tweede deel is een schitterende asfaltweg, waar je continue een soort fata morgana tegemoet rijdt. 

Wij komen door 2 dorpjes. De eerste zit onder het stof en gebruik je alleen om te oriënteren of je op de goede route zit. Weinig kans dat je fout zit, er zijn geen andere wegen, maar toch, voor het goede gevoel. Het tweede dorpje, Perito Moreno, ligt in een oase, circa 20 kilometer voor onze eindbestemming. Het dorpje ziet er netjes uit, stenen gebouwen, stukken minder armoedig dan de bende van golfplaten die we in Chili gewend waren.

Wij rijden met een grote boog weer richting Chili, maar overnachten in Argentinië. De "estancia" ligt midden in de woestijn. Het lijkt een soort duingebied, stekelstruikjes, mossen, grassen, zand en stenen. En onmetelijke vergezichten. 

Wordt vervolgd.