De Brabantse Kempen

Ergens bestaat een gezegde: als de gelovigen niet naar Rome gaan, dan komt de paus wel naar de gelovigen. Nu kan je over zo’n gezegde een heel relaas schrijven: wie is gelovig, waarom moet je naar Rome, zal die paus echt wel komen, enz.? Daar gaat het niet om. Wat wel een punt is dat wij dit tweede deel van het Pelgrimspad met horten en stoten oppakken. Stelden wij de eerste etappe (zie Pelgrimspad deel 2) uit vanwege de geboorte van onze kleindochter Lena, de tweede (=deze) etappe werd verzet door een “hernia umbilicalis” en moest met een “sectio” ge-“cureerd” worden. Voorwaar, een mooie oefening in het Latijn wat wellicht van pas kan komen in Rome. Het schijnt dat Latijns daar de "Lingua Maternus" (moedertaal) is.

Na een ruime herstel periode pakten wij de draad weer op in Steensel. Omdat dit een eind reizen is, vlogen wij op vrijdagavond al aan. Wij genoten van de gastvrijheid in Hotel Steensel. Goede keuken, standaard kamer ergens uit de 70-er jaren. Veel eiken en bruin-beige. Helaas mankeerde iets aan het ontbijt, want dat kwam er later op de dag weer snel uit. Bos mest...

De route voert ons door de Brabantse Kempen. Het is winter, er ligt een beetje sneeuw en ijs, maar dit weekend begint de dooi. Wij doen verschillende gehuchtjes aan: Broekhoven, Timmereind, Loon en Achtereind. Verder steken wij diverse beken en riviertjes over: de Run, Dommel , Tongelreep, Witte Loop en Sterkselse Aa.
De etappe is mooi gevarieerd, bos, weilanden en heide wisselen elkaar af. En onderweg diverse horeca uitspanningen. Een kopje koffie of bakje soep is niet te versmaden.

Pelgrimage: eenvoud en afzien, niet zozeer uit religieuze spiritualiteit, maar om jezelf leeg te maken en in balans te brengen. Dat is het beeld wat je bij een pelgrim kan hebben. Maar als je naar ons kijkt, dan frons je de wenkbrauwen en zucht…. Wij overnachten in Heeze in “Slaperij de Vossenhoef”, voorwaar, het Librije-hotel is beter, maar dit etablissement kan zich meten. Bijvoorbeeld door de auto’s van de eigenaren: een Tesla aan het stroom, een Mercedes XL heleboel, ook aan het stroom, en nog een soort Mini, maar dan wel cabrio. Je slaapt achter in de tuin in een gastenverblijf. Waarschijnlijk voor een der beide echtelieden, die alleen bij gasten weer gezamenlijk in de hoofdwoning moet verblijven. Tja, en voor het avondmaaltje belandden wij bij Hostellerie Van Gaelen. Keuze uit diverse gangen met bijpassen wijnarrangement in glazen met insciptie. Ach, waarom ook niet, als je in luxe overnacht, dan ook maar in luxe uit eten. Wij, met onze bergschoenen aan, oud klofje, in een ballentent eerste klasse. Vette lol en genieten!

De tweede dag was wel even wat anders. Gelukkig geen kater of buikloop, maar gewoon afzien. De etappe voert ons over de Strabrechtse heide. Een schitterend groot en weids natuurgebied. Het had de afgelopen nacht geregend en het was waterkoud. Waar we de vorige dag nog over bevroren grond liepen, was het was het nu glibberen. Een ontdooit bovenlaagje met daaronder een soort permafrost. Dikke bagger dus. En overal nat, geen enkel restaurantje, gure wind, brrrrrr. Vanwege de kou kan je maar minimaal rusten en ben je weer snel in beweging. Ondanks dat trokken we aan het eind nog een sprintje, zodat we in Maarheeze de trein nog konden halen. Lekker rozig en voldaan zijn we weer huiswaarts gegaan. Wordt vervolgd….